#Dag 11&12

Vrijdag 18 juli, 21:49, st George vlakbij Zion national Park, op het bed.

Gisterochtend werden we heel erg stijf wakker allemaal, het bed voldeed niet aan de eisen van de afgelopen dagen....erg hard.
Na het ontbijt zijn we vertrokken naar Bryce Canyon, een van mijn persoonlijke favorieten moet ik zeggen.
Onderweg geen Starbucks helaas...

Gelukkig hadden we de avond ervoor bij de pizzahut gegeten en hadden we hun nieuwste uitvinding aangeschaft, namelijk de cookiepizza. Die hadden we nog achter in de auto en hebben we heerlijk opgegeten, samen met wat koud drinken uit ons aangeschafte koelbox ( dank voor de tip, Mike Woud!)
Rond het middaguur naderen we het park, we zien al wat rode stenen verschijnen in de karakteristieke vormen die bij Bryce horen.
We gaan het park in en bezoeken het visitorcentre. We besluiten een korte wandeling de kloof in te maken.

We trekken onze goede schoenen aan en starten vol goede moed aan de afdaling. We komen mensen tegen die het rondje andersom lopen en werkelijk hijgend blijven staan om op adem te komen. De temperaturen liegen er dan ook niet om, boven was het al zo'n graad of 35 en hoe dieper we komen hoe warmer het wordt. De tocht zelf is maar 2.2 km maar in dat stuk daal je 168 meter en logischerwijs klim je die ook weer. Het is werkelijk een prachtige tocht. In het dal, waar recent nog een fikse bosbrand heeft gewoed, drinken we wat en komen we op adem. Dan begint de klim die echt veel van ons vergt. Maar we halen het, ieder op ons eigen tempo, ik als laatste. Ik krijg een applaus van de drie wachtenden, hetgeen ik zeer op prijs stel.
We lopen terug naar de auto en gaan op zoek naar een supermarkt voor wat drinken, een ijsje ( de meiden) en een bak donutholes...jaja, als je je altijd al hebt afgevraagd waar de deeg uit de gaten blijft, wij hebben ze gevonden en ze smaakten heerlijk!
We rijden de hele kloof af tot het einde en stappen een paar keer uit om de prachtige uitzichten te bekijken.
Hierna rijden we naar het hotel die zomaar een stuk verder blijkt te liggen dan we dachten.
We eten wat, Daniek zwemt nog even en omdat we morgen maar een klein stukje hoeven te rijden gaat de wekker om kwart voor acht in plaats van zeven uur...
Als we ons wifi aanzetten komt ook bij ons het verschrikkelijke nieuws binnen van het zinloze verlies van zoveel levens....we zijn stil en onder de indruk en denken aan alle mensen die hier bij betrokken zijn.

Na een redelijke nachtrust stappen we in de auto op weg naar Zion. We rijden wat om om een lekkere koffie te scoren en achter de starbucks blijkt een schoenen outlet waar ik een paar fantastische nikes scoor die ik gelijk aan doe. Op naar Zion waar we na de middag aankomen. Weer een heel ander gebied en we kijken ons ogen uit. De kloof in kan alleen met een shuttlebus, die je vervolgens 9,5 km meeneemt langs verschillende haltes. We gaan zitten en stappen bij het eindpunt uit. Hiervandaan lopen we een stukje om te zien dat bij het laatste stuk de rotsen elkaar aan de bovenkant bijna raken.
Onderweg zien we prachtige supergrote vlinders en veel eekhoorntjes die bijna tam zijn. Er wordt overal gewaarschuwd deze beestjes niet te voeren en het vooral wilde beesten te laten zijn maar een hoop mensen kunnen de verleiding niet weerstaan en voeren ze uit de hand.
We stappen weer in de bus en laten ons naar het beginpunt brengen, de temperatuur is om vijf uur in de middag 42 graden. We halen een ijsje en wat drinken en rijden dan naar het hotel in St. George. Weer een Best Western, dit bevalt tot nu toe het beste.
De ontvangst is vriendelijk en ze tipt ons voor een leuke tent om vanavond te eten.
We zetten de spullen op de kamer en vertrekken naar het zwembad, heerlijke verkoeling na deze hete dag....
Rond een uur of acht vertrekken we lopend naar het cenrum waar we neerstrijken bij george's corner, een hele gezeliige tent met live muziek en veel Amerikanen. Het eten is heerlijk en supervers, de huisgemaakte lemon/munt limonade is top en de streek gebrouwen bier smaakt ook prima. We zitten als laatste nog te eten, dan heeft de ober al drie keer gevraagd of we nog iets willen, eten moet hier eigenlijk in een half uurtje. Maar daar trekken wij ons niets van aan, we hebben het heel gezellig en eten rustig verder.
Als we daarna naar het hotel lopen, kwart voor tien inmiddels, is het nog steeds 37 graden....lang leve de airco op de kamer!

Morgen op naar Las Vegas, daar blijven we twee nachten. En voor de fans van Daniek....nog even geduld....onze schrijfster is de reis van haar leven aan het maken en geniet volop, maar einde van de dag is de energie op..

Voor zover een bericht van de vervanger. Geniet en tot gauw!

Liefs,

-linda