#Dag 7&8
Blijf op de hoogte en volg Daniek, Anouk, Richard en Linda
15 Juli 2014 | Verenigde Staten, Kayenta
Dag 7&8 Valle op het grote bed.
Vandaag een verhaal van Linda!
Gisterochtend zijn we zoals elke ochtend om 7 uur opgestaan, in Palm Sprigs deze ochtend.
Het is nog steeds erg heet. We hebben de airco vannacht aan laten staan, dat maakte het goed te doen op de kamer. We ontbijten bij het zwembad en laden daarna de auto vol.
De meiden op de achterbank van de Ford Escape met hun ereaders ( ja, ook die van Anouk die we in het vliegtuig tijdens een ietwat turbulente landing uit een tas waren verloren en die gelukkig de volgende dag bij lost and found gevonden was) en wij voorin, klaar om naar Phoenix te rijden. Een tocht van meer dan 400 km maar het gaat prima. We komen rond 14 uur aan in Phoenix na natuurlijk een heerlijke koffie bij Starbucks. We checken in in ons derde Best Western, perfecte keten tnt, en zetten de koffers op de kamer. Op naar de apachetrail! Hoe dichter we echter de bergen naderen, hoe donkerder de lucht boven de bergen wordt. We weten dat een deel van de route onverhard is en besluiten niet de bergen in te gaan. Ontzettend jammer, we hadden deze oude indianenroute graag laten zien aan de meiden, maar het blijkt een goede keus. We eten wat en gaan terug naar het hotel waar we even het zwembad in duiken. Later op de hotelkamer lijkt de airco veel herrie te maken, tot we de deur open doen. Er staat zo'n enorme wind dat de deur bijna open waait. De vplgende dag zien we dat er aan de andere kant van de apachetrail flink wat schade is aangericht door de storm.
Na het ontbijt vertrekken we via een touristische route naar de Grand Canyon. We rijden door prachtig, wisselend gebied ( cactussen, bergen, vlaktes, rode steen) naar Sedona waar we stoppen voor een koffie en wat foto's van de prachtige rode bergen. Sedona is wat groter geworden als dat we in ons herinnering hadden maar het is er niet minder mooi om. Hierna rijden we door naar Valle, hier hebben we een bed and breakfast geboekt. Het blijkt een prachtige plek te zijn, heel huiselijk en gezellig. We lijken wel een onderdeel van een western film! Nu is het tijd voor de Grand Canyon. Ik heb zo'n zin om dat weer te zien...het is nog een stukje rijden maar dan naderen we het dorpje wat er bij hoort. We kopen een anual pas, hiermee kunnen we een jaar lang alle nationale parken bezoeken in Amerika, en we weten dat er nog een aantal zullen volgen.
We parkeren de auto bij het visiter center en dan lopen we naar de Canyon.Er zijn veel mensen maar we kunnen heel goed het geweldige landschap zien. We zijn onder de indruk en besluiten een rustiger plekje op te zoeken. We kijken nog even waar de glazen loopbrug is maar die blijkt 400 km naar het westen te liggen, dat gaat hem niet worden deze vakantie. Een stukje rijden verderop is het rustiger en vinden we een stukje rots om even rustig op te zitten. De meiden tenminste, Richard staat iets verder naar achter, bang dat we er in vallen, iets wat toch nog geregeld schijnt te gebeuren. Niet met ons, wij genieten van de kleuren, vormen en het b esef dat dit al miljoenen jaren bestaat. Na een poosje is het tijd om te gaan. Na wat moeite vinden we de uitgang van het park, we gaan wat eten en hopen daarna terug te gaan om de zonsondergang te zien, dit levert prachtige kleuren op. Helaas is het te bewolkt en gaan we terug naar ons bed and breakfast onderkomen. We zien aardig wat lichtflitsen en op het nieuws zien we dat het om ons heen flnk spookt qua weer, zandstormen, forse regenbuien en dan natuurlijk nog de bosbranden in het zeer droge arizona. Wij hebben weinig last en hopen dat dat zo blijft. Morgen gaan we door the painted desert naar Lake Powell, dan stappen we zeker nog even uit bij de Grand Canyon om afscheid te nemen. Het is heerlijk tot nu toe, en nog bijna drie weken te gaan.....
Tot later!
-Linda
Vandaag een verhaal van Linda!
Gisterochtend zijn we zoals elke ochtend om 7 uur opgestaan, in Palm Sprigs deze ochtend.
Het is nog steeds erg heet. We hebben de airco vannacht aan laten staan, dat maakte het goed te doen op de kamer. We ontbijten bij het zwembad en laden daarna de auto vol.
De meiden op de achterbank van de Ford Escape met hun ereaders ( ja, ook die van Anouk die we in het vliegtuig tijdens een ietwat turbulente landing uit een tas waren verloren en die gelukkig de volgende dag bij lost and found gevonden was) en wij voorin, klaar om naar Phoenix te rijden. Een tocht van meer dan 400 km maar het gaat prima. We komen rond 14 uur aan in Phoenix na natuurlijk een heerlijke koffie bij Starbucks. We checken in in ons derde Best Western, perfecte keten tnt, en zetten de koffers op de kamer. Op naar de apachetrail! Hoe dichter we echter de bergen naderen, hoe donkerder de lucht boven de bergen wordt. We weten dat een deel van de route onverhard is en besluiten niet de bergen in te gaan. Ontzettend jammer, we hadden deze oude indianenroute graag laten zien aan de meiden, maar het blijkt een goede keus. We eten wat en gaan terug naar het hotel waar we even het zwembad in duiken. Later op de hotelkamer lijkt de airco veel herrie te maken, tot we de deur open doen. Er staat zo'n enorme wind dat de deur bijna open waait. De vplgende dag zien we dat er aan de andere kant van de apachetrail flink wat schade is aangericht door de storm.
Na het ontbijt vertrekken we via een touristische route naar de Grand Canyon. We rijden door prachtig, wisselend gebied ( cactussen, bergen, vlaktes, rode steen) naar Sedona waar we stoppen voor een koffie en wat foto's van de prachtige rode bergen. Sedona is wat groter geworden als dat we in ons herinnering hadden maar het is er niet minder mooi om. Hierna rijden we door naar Valle, hier hebben we een bed and breakfast geboekt. Het blijkt een prachtige plek te zijn, heel huiselijk en gezellig. We lijken wel een onderdeel van een western film! Nu is het tijd voor de Grand Canyon. Ik heb zo'n zin om dat weer te zien...het is nog een stukje rijden maar dan naderen we het dorpje wat er bij hoort. We kopen een anual pas, hiermee kunnen we een jaar lang alle nationale parken bezoeken in Amerika, en we weten dat er nog een aantal zullen volgen.
We parkeren de auto bij het visiter center en dan lopen we naar de Canyon.Er zijn veel mensen maar we kunnen heel goed het geweldige landschap zien. We zijn onder de indruk en besluiten een rustiger plekje op te zoeken. We kijken nog even waar de glazen loopbrug is maar die blijkt 400 km naar het westen te liggen, dat gaat hem niet worden deze vakantie. Een stukje rijden verderop is het rustiger en vinden we een stukje rots om even rustig op te zitten. De meiden tenminste, Richard staat iets verder naar achter, bang dat we er in vallen, iets wat toch nog geregeld schijnt te gebeuren. Niet met ons, wij genieten van de kleuren, vormen en het b esef dat dit al miljoenen jaren bestaat. Na een poosje is het tijd om te gaan. Na wat moeite vinden we de uitgang van het park, we gaan wat eten en hopen daarna terug te gaan om de zonsondergang te zien, dit levert prachtige kleuren op. Helaas is het te bewolkt en gaan we terug naar ons bed and breakfast onderkomen. We zien aardig wat lichtflitsen en op het nieuws zien we dat het om ons heen flnk spookt qua weer, zandstormen, forse regenbuien en dan natuurlijk nog de bosbranden in het zeer droge arizona. Wij hebben weinig last en hopen dat dat zo blijft. Morgen gaan we door the painted desert naar Lake Powell, dan stappen we zeker nog even uit bij de Grand Canyon om afscheid te nemen. Het is heerlijk tot nu toe, en nog bijna drie weken te gaan.....
Tot later!
-Linda
-
16 Juli 2014 - 10:19
Sabine:
Heerlijk, nog 3 weken! Have fun! X -
16 Juli 2014 - 12:26
Thea:
Hoi allemaal,
Het is jammer dat ik er niet echt bij ben, maar jullie verhalen laten me wel mee genieten. Ik hoop dat noodweer jullie inderdaad bespaard mogen blijven. Nog heel veel plezier en genieten.
Thea -
16 Juli 2014 - 16:42
Anny Ten Hoeve:
mooi verslag Linda A.U .B niet te dicht by de afgronden,wel lekker genieten,lieve groetjes van ons.xx -
16 Juli 2014 - 18:59
Rob En Grieteke:
Heerlijk dat jullie zo genieten, en met de verslagen kunnen wij toch een beetje meegenieten. Doe voorzichtig en geniet er van. Heel veel liefs Rob en Grieteke -
17 Juli 2014 - 00:08
Anneke:
Hoe kostbaar is dit om met elkaar te beleven?
geweldig toch........
en ja.........Richard, de dames moeten gewoon voorzichtig zijn, niet te dicht bij de rand/.
Of is het een dilemma van jouzelf?
hoogtevrees misschien?
geniet maar lekker......Nederland red het wel even zonder jullie.
kus van de zwanepolletjes
-
17 Juli 2014 - 00:08
Anneke:
Hoe kostbaar is dit om met elkaar te beleven?
geweldig toch........
en ja.........Richard, de dames moeten gewoon voorzichtig zijn, niet te dicht bij de rand/.
Of is het een dilemma van jouzelf?
hoogtevrees misschien?
geniet maar lekker......Nederland red het wel even zonder jullie.
kus van de zwanepolletjes
-
17 Juli 2014 - 00:08
Anneke:
Hoe kostbaar is dit om met elkaar te beleven?
geweldig toch........
en ja.........Richard, de dames moeten gewoon voorzichtig zijn, niet te dicht bij de rand/.
Of is het een dilemma van jouzelf?
hoogtevrees misschien?
geniet maar lekker......Nederland red het wel even zonder jullie.
kus van de zwanepolletjes
-
17 Juli 2014 - 00:08
Anneke:
Hoe kostbaar is dit om met elkaar te beleven?
geweldig toch........
en ja.........Richard, de dames moeten gewoon voorzichtig zijn, niet te dicht bij de rand/.
Of is het een dilemma van jouzelf?
hoogtevrees misschien?
geniet maar lekker......Nederland red het wel even zonder jullie.
kus van de zwanepolletjes
-
17 Juli 2014 - 00:09
Anneke:
Hoe kostbaar is dit om met elkaar te beleven?
geweldig toch........
en ja.........Richard, de dames moeten gewoon voorzichtig zijn, niet te dicht bij de rand/.
Of is het een dilemma van jouzelf?
hoogtevrees misschien?
geniet maar lekker......Nederland red het wel even zonder jullie.
kus van de zwanepolletjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
