#Dag 23&24

Woensdag 30 juli, dag 23&24.
Hotel Camarillo Inn, Camerillo.

Gisterochtend zijn we rond kwart voor negen vertrokken uit San Francisco op weg naar Arroyo Grande. Eerlijk gezged vond ik het wel lekker de stad te verlaten, het was druk in San Francisco, en nu we weg zijn durf ik wel toe te geven dat de instructies in het boek op tafel in het hotel me bang hebben gemaakt. Wat te doen bij een aardbeving....

Tuurlijk, hoe groot is de kans, maarja, je zal maar net de mazzel hebben. Onder je matras gaan liggen en wachten op hulp vind ik op zich een wat mager plan voor een doener maar goed, ze zullen er verstand van hebben. Gelukkig hebben we het niet nodig gehad.

Vroeg onderweg want we hebben een heel stuk te rijden en bovendien hebben we tickets voor de mystery spot in santa cruz ( ff googelen!) voor 10:48. Dat we dat niet gaan halen blijkt al als we maar moeilijk San Francisco uit kunnen komen. Op elke hoek een stoplicht schiet niet echt op, maar we hebben vakantie dus geen stress, er komt vast wel een oplossing. Als we lekker onderweg zijn op de bochtige kustweg krijgt Anouk ineens de onbewingbare neiging te gaan spugen, dus hup auto aan de kant, en buiten de auto in de frisse lucht komt ze weer een beetje bij. Voorin de auto zittend vervolgt ze haar weg. De route is hier al prachtig. We komen een kwartier te laat aan bij de mysterie spot maar hebben geluk, we mogen met de volgende tour mee. Het werd een bijzondere rondleiding, een aantal dingen konden we weg zetten als optische illusies, maar het krimpen en groter worden van onze eigen dochters en het omhoog lopen van water konden ook wij niet helemaal begrijpen. De tourleider, Mo, heeft het erg naar zijn zin en wij ook. Hij maakt een heleboel foto's van ons gezin, waar je, als je ze terugkijkt, nog de slappe lach van krijgt. Bijzondere ervaring!

Na dit hele gebeuren drinken we koffie en eten we een broodje.
Op naar de rest van de route!
We vervolgen de kustweg en rijden werkelijk uren langs de oceaan. Ik wil zo graag een walvis zien dat Rich onmiddellijk stopt als ik roep dat ik er 1 zie. Dit blijkt ook een illusie...het was een rots....( net als de beer in Yosemite.....was een afgebrande boom....denk dat ik toch weer lenzen moet....)
Ik durf niks meer te zeggen maar zie op een gegeven moment toch echt water omhoog spuiten. Vol enthousiasme roep ik het toch en gelukkig kan Rich snel stoppen en zien Rich en Anouk het ook.
Maar dan, een kwartiertje later zie ik ze....een hele groep bij elkaar, ik zie het water omhoog spuiten, staarten omhoog komen en de zon op hun natte lijven schijnen. Als we uit de auto stappen ziet iedereen het, sterker nog, Rich kan er zelfs foto's van maken. Ze zijn wat ver weg maar we zien ze, op een gegeven moment zien Daniek en ik er drie tegelijk uit het water komen en water spuiten. Super om mee te maken!
We stappen weer in de auto, nu is het de beurt aan Daniek om even voorin te zitten en een goed uitzicht te hebben op de oceaan.
Na een poosje wisselen we weer van plek en dan is het de beurt van Daniek om kotsmisselijk te worden door alle bochten in de weg. Gelukkig treffen we snel een plek om te stoppen en dan zakt het al snel. We halen een ijsje bij een jongen die overduidelijk blij is dat we er zijn en een hele show maakt van het maken van vier ijsjes. Hierna rijden we het laatste stuk en komen we even over zeven aan in het hotel.
We eten wat bij Jack in the box en krijgen verschrikkelijk de slappe lach van het toetje van Anouk, hierop staat namelijk snack in the box. Het hek is van de dam met nek in de box, bek in de box en de leukste, vlek in de box. We worden wat vreemd aangekeken dus is het tijd om op te stappen....

Vanmorgen ging de wekker om half acht. Na het ontbijt nog even geskypd met het thuisfront en toen inegeladen om onderweg te gaan naar Camerillo. We drinken natuurlijk koffie bij Starbucks ( wat gaan we dat missen...kan iemand elke ochtend een ice vanille machiato naar de zwarte dolfijn komen brengen?) en komen al rond 13 uur aan op de plaats van bestemming. Te vroeg om in te checken dus maar even langs de wasserette. Ook een belevenis, heel Camarillo komt hier de was doen en de droger is in een kwartiertje klaar, ideaal!
Hierna checken we in en we verdenken de meneer ervan ons een gratis upgrade te hebben gegeven, man, wat een grote kamer!

We brengen de koffers naar binnen en gaan dan even naar Ventura beach waar we even langs het strand en even met de voeten in het water lopen. Dan terug en even wat eten.
Na het eten doen we nog wat boodschappen. Omdat er wijn bij zit moet ik me legitimeren. De cassiere kijkt me vol ongeloof aan als ik mijn geboortedatum opnoem,ik snap er niks van. Ze vindt het fantastisch eindelijk iemand te ontmoeten die ook op zes april geboren is,en al is ze 21 jaar ouder,ze is helemaal verrukt! En dan ook nog iemand uit het buitenland! Ze vraagt mijn voornaam en zegt voortaan elke verjaardag aan me te zullen denken. Bedankt Pam!

Morgen op weg naar het laatste hotel in LA, het Hilton tegenover Universal studios. Morgen Beverly Hills in, hopelijk sterren spotten en cheesecake eten bij de cheesecake factory, het is namelijk morgen nationale cheesecake dag (!) Dan hoop ik ook nog een paar palladiums te vinden. Vrijdag naar Universal studios en zaterdag nog even naar Santa Monica.
Dan is het einde middag de auto inleveren en naar het vliegveld....

Maar zover zijn we nog niet!

Wordt vervolgd!

-linda